Kršćani persije su uživali dvanaest mirnih godina pod vladavinom Isdegerda, sina Sapora III, kada je taj mir narušen 420.g. otvorenom pobunom Abdasa, kršćanskog biskupa, koji je spalio Hram vatre, veliku persijsku svetinju. Kralj Isdegerd je zapretio da će uništiti sve kršćanske crkve ukoliko biskup ne izgradi ponovo hram.
Kako je Abdas odbio da se pokori, pretnja je izvršena i crkve su uništene, Abdas je ubijen i počeo je veliki progon koji je trajao pedeset godina. Isdegerd je umro 421.g. ali je njegov sin nastavio sa žestokim progonima. Kršćani su podvrgavani najtežim mučenjima.
Među onima koji su stradali bio je i sv. Benjamin, đakon, koji je bio zatvoren na godinu dana zbog svoje vere. Na kraju tog perioda , ambasador Vizantijskog cara je isposlovao njegovo oslobađanje pod uslovom da ne govori o religiji sa dvorjanima.
Sv. Benjamin je, pak, to odbio rekavši da je njegova dužnost da navešta Krista, i da on ne može da ćuti. Iako je bio oslobođen po dogovoru između ambasadora i Persijskih vlasti, on se dogovora nije držao, i nije ispuštao ni jedu priliku da propoveda kršćanstvo. Ponovo je uhapšen i odveden pred kralja. Tiranin je naredio da mu se zabije trska pod nokte i u telo i u sve najosetljivije delove tela. Tu torturu su izvršili više puta. Na kraju su mu zabili kvrgavu palicu u stoma, da mu razdire unutrašnjost. Mučenik je umro u najvećim mukama oko 424.g.
