Danas Crkva slavi svetoga Sabu, monaha i osnivača poznatog samostana u Palestini, koji spada u najstarije neprekidno naseljene samostane u kršćanskom svijetu. Saba je rođen 439. godine u okolici Cezareje u Kapadociji. Otac mu je bio vojni časnik koji je brigu o djetetu prepustio stricu. Budući je stričeva žena loše postupala s njim, osmogodišnji Saba bježi drugom stricu, pa u samostan u blizini rodnoga grada. Nešto kasnije Saba odlazi u Jeruzalem i tamo stupa u samostan koji je vodio sveti Teoktist. U dobi od trideset godina postaje pustinjakom pod vodstvom svetog Eutimija, a poslije svečeve smrti provodi četiri godine sam u pustinji u blizini Jerihona.
Uskoro su se oko njega počeli okupljati sljedbenici koje je organizirao u lavru ili samostan. Ubrzo je u njegovom samostanu bilo više od stotinu i pedeset monaha pa se, zbog potreba zajednice, Saba nevoljko dao zarediti za svećenika, iako je smatrao da monasi ne bi trebali biti svećenici. Privukao je učenike od Egipta do Armenije, dopustio im liturgiju na njihovim jezicima, sagradio nekoliko bolnica i drugi samostan u blizini Jerihona. Imenovan je nadstojnikom svih cenobitskih monaha u Palestini. Žestoko je nastupao protiv Origenova nauka i monofizita, a mnoge je otpale od vjere uspio pomiriti s Crkvom.
Umro je u dubokoj starosti od devedeset i jedne godine u samostanu koji je sam osnovao. Smatraju ga jednom od značajnijih ličnosti ranoga monaštva i jednim od osnivača istočnoga monaštva. Samostan koji je osnovao, po njemu prozvan Mar Saba, naziva se i Velika Lavra, jer je bio rasadnik mnogih monaha i svetaca. I danas je nastanjen monasima Pravoslavne Crkve te ga se smatra jednim od najstarijih neprekidno naseljenih samostana na svijetu.
/HKM/
